„Eucharystia jest moją autostradą do nieba”. Carlo Acutis – nowym błogosławionym.

Co takiego zrobił ten piętnastoletni chłopiec, którego życiorys mieści się w kilkunastu zdaniach, że 10 października Papież Franciszek ogłosił go błogosławionym Kościoła Katolickiego?

Wszyscy rodzą się jako oryginały, ale wielu umiera jako fotokopie.

/ fragment książki Modlitwy dla młodzieży z Carlo Acutisem/

Z pozoru Carlo Acutis był zwyczajnym nastolatkiem. Urodził się 3 maja 1991 roku w Londynie. Jego rodzice – Andrea i Antonia – wyemigrowali z Italii za pracą, ale kilka miesięcy po narodzinach syna wrócili do Mediolanu. Już w wieku 7 lat w Carlu objawiła się wyjątkowa miłość do Boga. Za zgodą księdza proboszcza jako siedmiolatek, trzy lata wcześniej niż inne dzieci, przyjął pierwszą komunię świętą. Od tego momentu chłopiec codziennie uczestniczył w Eucharystii, a co tydzień przystępował do spowiedzi świętej. „Jego życie płynęło w rytm codziennej Mszy Świętej” – powie po latach jedna z jego nauczycielek. Carlo był przekonany, że Eucharystia pomaga mu przeżyć każdy moment dnia w bliskości z Jezusem. Po Mszy Świętej często zostawał w kościele, by adorować Najświętszy Sakrament. „Eucharystia jest moją autostradą do nieba” – powtarzał często.

Boże, Tobie polecam ten kolejny dzień mojego życia.

Spraw, abym wykorzystał wszystkie okazje do

czynienia dobrych uczynków,

któreś Ty mi przygotował.

/fragment modlitwy Zawierzenie dnia Bogu bł. Carlo Acutisa z książki Modlitwy dla młodzieży z Carlo Acutisem/

Był dzieckiem utalentowanym i inteligentnym. Świetnie się uczył, grał na saksofonie. Jego pasją była informatyka. Już w gimnazjum pisał pierwsze programy komputerowe i projektował strony internetowe – często dla instytucji kościelnych, np. dla duszpasterstwa w Instytucie Leona XIII w Mediolanie. Był autorem kilku portali o cudach eucharystycznych i o świętych Kościoła katolickiego, między innymi portalu www.miracolieucaristici.org, którzy zbiera i opisuje cuda eucharystyczne z całego świata, również te, które dokonały się w Polsce.

Aby balon mógł się unieść w powietrze, nie może mieć balastu. Dokładnie tak samo jest z duszą ludzką, która – jeśli chce się wznieść do nieba – musi się pozbyć tych drobnych ciężarów, jakimi są grzechy powszednie. Jeżeli tym, co obciąża duszę, jest grzech śmiertelny, dusza upada na ziemię, zaś spowiedź jest wówczas niczym płomień, który – ogrzewając powietrze – sprawia, że balon się unosi. Należy spowiadać się często, gdyż dusza ludzka jest bardzo skomplikowana.

/ fragment książki Modlitwy dla młodzieży z Carlo Acutisem/

Carlo pracował jako wolontariusz w jadłodajni u kapucynów, rozdawał swoje kieszonkowe i kanapki bezdomnym spotykanym w drodze do szkoły. Był zafascynowany św. Franciszkiem, kochał przyrodę i zwierzęta. Mimo jego pobożności koledzy nigdy nie uznawali go za "wariata", ponieważ był zawsze radosny i gotowy do pomocy; miał wielu przyjaciół.

Smutek to wzrok zwrócony na samego siebie. Szczęściem jest wzrok skierowany ku Bogu.

/ fragment książki Modlitwy dla młodzieży z Carlo Acutisem/

Zachorował na początku października 2006 roku. Lekarze początkowo sądzili, że objawy wskazują na niegroźną chorobę. Po kilku dniach okazało się jednak, że to białaczka z ostrym przebiegiem. Chłopiec zmarł zaledwie kilka dni później – 12 października. Przed śmiercią, świadom tego, że to jego ostatnie chwile, napisał: „Cieszę się, że umieram tak wcześnie. Bo nie zmarnowałem ani minuty życia na rzeczy, które nie podobałyby się Bogu”. Został pochowany w Asyżu.

Taka głębia i dojrzałość religijna – mogłoby się wydawać – to coś dziwnego u chłopca w jego wieku, a przecież to Duch Święty pomógł Carlowi czynić postępy na drodze duchowej. Teraz już znamy odpowiedź na pytanie, dlaczego jego życie trwało tak krótko i dlaczego tak szybko osiągnął doskonałość. Carlo nie uchylał się, nie cofał, pozwolił prowadzić się za rękę. Był pewien, że Jezus wybrał dla niego najlepszą część, która nie zostanie mu odebrana. W głębi duszy miał pewność, że jest kochany przez Boga – to wystarczyło, aby stał się głosicielem Bożego miłosierdzia.

/fragment książki Nicola Gori Eucharystia. Moja autostrada do nieba. Historia Carla Acutisa/

Przekonanie o świętości młodego programisty rozprzestrzeniała się w świecie. „Już od chwili jego śmierci ludzie zaczynali przyzywać jego wstawiennictwa w swoich modlitwach” - mówi w wywiadach mama Carlo Acutisa. Podaje przykład kobiety chorej na nowotwór, która przybyła na jego pogrzeb i już wtedy modliła się o uzdrowienie. Została uzdrowiona. Podobnie inna kobieta, która przyzywała wstawiennictwa Carla, modląc się o dziecko i również została wysłuchana. „Jego modlitwa zaowocowała w życiu wielu ludzi, wielu osobom on pomógł zbliżyć się do Boga” - mówi Antonia Salzano.

Matka przyszłego błogosławionego uważa, że Carlo pociąga młodych ludzi, ponieważ jest ich rówieśnikiem, żyjącym w ich czasach i tak samo jak oni zafascynowanym internetem. „ Swym życiem dialoguje ze współczesnością, to czyni go niezwykle aktualnym i bliskim” - podkreśla matka. Przywołuje ulubione powiedzenia syna, że „szczęście to zapatrzenie się w Boga, a smutek i zgorzknienie to zapatrzenie się w samego siebie”. Przypomina, że rówieśnicy nazywają Carla „influencerem Boga”.

Proces beatyfikacyjny Carla Acutisa rozpoczął się w archidiecezji mediolańskiej w 2013 roku i przebiegał bardzo szybko. Już 5 lipca 2018 roku papież Franciszek zatwierdził dekret o heroiczności jego cnót, a 21 lutego 2020 roku – cud za jego wstawiennictwem, co pozwoli ogłosić Carlo błogosławionym. Beatyfikacja rozpocznie się 10 października o godz. 16 w bazylice św. Franciszka z Asyżu, do którego wielką pobożność miał Sługa Boży Carlo Acutis i gdzie jest pochowany.

Więcej o Carlo Acutisie, jego życiu i duchowości w publikacjach Wydawnictwa eSPe